Wybór gipsowego tynku sprawi, iż uzyskamy szybką, gładką powierzchnię dla naszej wewnętrznej ściany, która od razu będzie gotowa do malowania. Niestety, ale tego typu powierzchnia nie cechuje się wysoką odpornością na uszkodzenia. Tynk tradycyjny możemy śmiało uznać za ten trwalszy- po ułożeniu jednak ma on bardzo chropowatą fakturę oraz wymaga stosownego wygładzania. Poradzimy tutaj, z czego zrobić wewnętrzny tynk.
Tradycyjny tynk (cementowo-wapienny)
W skład tynków cementowo-wapiennych wchodzą cement, wapno, woda oraz piasek. Gdy już zostanie ułożony, tynk tradycyjny cechuje się delikatnie chropowatą fakturą i to niezależnie od tego, czy został wygładzony, czy też nie. Tynki te cechują się przede wszystkim przepuszczalnością dla pary- nie hamują absolutnie jej przechodzenia przez mury. Ich wielkim atutem jest odporność na uszkodzenia mechaniczne. Tynki cementowo-wapienne mogą być układane na wszelkich podłożach mineralnych, niezależnie od przeznaczenia pomieszczeń.
Możemy z łatwością kupić różne rodzajów tynków cementowo-wapiennych, wszystko zależy od tego, czy chcemy go nakładać ręcznie, czy z pomocą stosownej maszyny. Poszczególne mieszanki są wzbogacane o przeróżne domieszki, których celem jest stworzenie warunków mniejszego wchłaniania wody, doskonalszej urabialności oraz modyfikacji prędkości wiązania, wraz ze wzrostem przyczepności. Możliwy jest także zakup tynku z białym cementem. Obecność białego cementu pozwala na skorzystanie z dużo mniejszych ilości białej, czy też jasnej farby, co jest rzeczą bardzo istotną. Zużywanie tynki cementowo-wapiennego nie jest duże.
Do jakich miejsc wybrać tradycyjne tynki?
Tradycyjne tynki sprawdzą się bez wątpienia w miejscach suchych oraz tych, gdzie jest zwiększona wilgotność powietrza- na przykład łazienkach. Również w miejscach, gdzie realne jest ryzyko uszkodzenia mechanicznego, o wiele lepiej jest wybrać ten rodzaj tynku. Gdy konieczne okazuje się wyrównanie pewnych sporych krzywizn na powierzchniach murowanych, to będzie to także doskonałe rozwiązanie. Tynki cementowo-wapienne z reguły nanosi się jednowarstwowo-czasami w przypadku gotowych mieszanek może istnieć konieczność naniesienia dwóch warstw. Pierwszą warstwą jest obrzutka, a drugą narzut. W miejscach gdzie ściana ma być pokryta płytkami, w zupełności będzie wystarczyć jedna warstwa tynki, która nie wymaga wygładzenia.
Trochę o gipsowym tynku.
Z tynku gipsowego obecnie bardzo często się korzysta, a użytkownicy bardzo doceniają jego stosowanie. Najczęściej jest on wykorzystywany do tynkowania ścian od wewnętrznej strony. Powszechnie funkcjonuje przekonanie o tym, iż jest to tynk zdrowy, ekologiczny. Podobno taka powierzchnia ma tworzyć także zdrowy mikroklimat, albowiem wpływa znacząco na wymianę wilgoci w obrębie pomieszczeń. Często potrafi oddawać wilgoć, gdy w pokoju robi się zdecydowanie zbyt sucho.
Tynki gipsowe są powszechnie uznawane za „cieplejsze” od standardowych tynków cementowo-wapiennych. Posiadają one bardzo niski współczynnik przeprowadzenia ciepła. Im mniejszy jest ten współczynnik, tym dla nas wszystkich lepiej. Dzięki tynkom gipsowym możliwe jest uzyskanie gładkiej powierzchni sufitów, czy ścian bez używania gładzi i dodatkowych zabiegów. Pokryte takim tynkiem powierzchnie można od razu kryć różnego rodzaju farbą lub tapetą. Tynki gipsowe są z natury białe, co też pozwoli zaoszczędzić białą farbę przy malowaniu.
Gips nie sprawdzi się jednak we wszystkich miejscach. Wyprodukowane z takowego gipsu tynki są zdecydowanie mniej trwałe, jeśli chodzi o względy mechaniczne- szczególnie gdy porównamy je do tych standardowych, które zostały wykonane z cementu. Tego typu tynki nie są także odporne na zawilgocenie, czy obecność wody. Przekroczenie referencyjnego poziomu wilgotności powietrza od razu prowadzi do utraty wytrzymałości przez gips. Niezabezpieczona stal błyskawicznie zaczyna rdzewieć w kontakcie z tynkiem gipsowym, co nie jest dobrym czynnikiem prognostycznym. Ulegać korozji mogą przeróżne elementy, choćby takie jak gwoździe, elementy stalowe wychodzące z ziemi, czy też wkręty.
Gips jest minerałem, który wydobywany jest wprost z ziemi. Można także go pozyskiwać poprzez odsiarczanie spalin przemysłowych. Ten gips (REA) nie różni się niczym fizykochemiczne od standardowego, naturalnego gipsu. Mity o jego promieniotwórczości także są wyssane z palca i realnie nie ma się czego obawiać-gdyby istniało realne zagrożenie, to jego zastosowanie w budownictwie nie byłoby możliwe.
W tynkach gipsowych możemy odnaleźć także szereg innych składników, które obecne są w bardzo małych ilościach. Szczególną uwagę na pewno warto zwrócić na wapno, które ma docelowo poprawić obróbkę całej zaprawy podczas układania. Wypełniaczem jest drobny piasek kwarcowy. Jest on jednocześnie szkieletem ziarnowym tynku. Dzięki niemu nanoszenie i mieszanie zaprawy jest dużo prostsze. W worku tynku znajdziemy także materiały, które odpowiadają za czas wiązania, urabialność, czy też plastyczność.
Gdzie użyć tego tynku?
Tynk gipsowy chłonie wilgoć, ale też szybko ją oddaje, gdy powietrze staje się bardziej suche.
Ten tynk może być używany jak najbardziej w łazienkach- ważne jest utrzymanie odpowiednich parametrów wilgoci w pomieszczeniach, gdzie jest zastosowany.
Nie powinno się na pewno używać tynków gipsowych, gdzie będzie on narażony na ciągłe uszkodzenia mechaniczne. Garaże warsztaty itd. tu powinniśmy wybrać tynk klasyczny.
Jak nakładamy tynki gipsowe?
Nanoszenie tynku gipsowego jest wyjątkowo szybkie i proste. Jedna warstwa grubości do 3,5 centymetrów pozwala naprawdę pokryć sporą powierzchnię i to w ciągu jednego dnia pracy. Zaprawa może być nanoszona ręcznie lub z użyciem maszyny. Następnie wszystko jest wygładzane tak zwaną łatą aluminiową. Gdy lekko zastyganie, proces wyrównywania tynku się ponawia. Następnie przed końcem schnięcia i wiązania całość skrapia się wodą i zaciera specjalną gąbką. Potem w ruch wchodzi tak zwana paca metalowa.
Ściany wykończone gipsowym tynkiem są bardzo eleganckie oraz gładkie. Wymagają jedynie pomalowania- do tego celu możemy skorzystać z wielu rodzajów farb- wszystko zależy od naszej własnej inwencji!