Wykorzystując tynk gipsowy masz pewność, że uzyskasz białą, gładką powierzchnię ściany wewnętrznej, która będzie gotowa szybko do malowania. Niestety, ale tego typu powierzchnie są niezbyt odporne na uszkodzenia. W przypadku tynku tradycyjnego możemy z całą pewnością podkreślić wyjątkową trwałość- niestety, ale po położeniu tynku ściana ma chropowatą w dotyku fakturę i konieczne są specjalne zabiegi, które ją wygładza. Poradzimy tutaj, z czego zrobić dobry tynk wewnętrzny.
Tradycyjny tynk (cementowo-wapienny)
W skład tynku wapienno-cementowego wchodzą wapno, cement, woda oraz piasek. Gdy całość zostanie ułożona na ścianie, to możemy poczuć chropowatą fakturę pod palcami- nawet dokładne wygładzenie powierzchni nie usunie odczucia szorstkości. Tynki tego typu przepuszczają parę wodną, tak więc nie dochodzi do zatrzymywania przechodzenia pary wodnej przez mury. Kolejną rzeczą jest to, że cechują się one bardzo dużą odpornością na wszelkiego rodzaju uszkodzenia- zwłaszcza mechaniczne. Tego typu tynki mogą być układane na dowolnych rodzajach podłoży mineralnych, niezależnie od docelowego przeznaczenia pomieszczenia. Grubość warstw wynosić będzie w tym przypadku od pół do czterech centymetrów.
Do kupienia dostępne są przeróżne rodzaje tynków- zarówno do nakładania ręcznego, jak i z wykorzystaniem sprzętu maszynowego. Słowem każdy znajdzie coś odpowiedniego dla siebie. Mieszanki tynku często wzbogacane są także o związki, których celem jest zahamowanie wchłaniania wody. Dodatkowo domieszki tego typu mają ułatwiać urabianie całego materiału, zwiększać przyczepność oraz spowalniać, lub też nawet przyśpieszać wiązanie tynku. Do kupienia dostępne są także tynki z białym cementem. Jasny cement pozwala uniknąć konieczności nakładania dużych ilości białych lub jasnych farb, co szczególnie jest częste w przypadku różnego rodzaju szarych tynków.
Do jakich miejsc warto wybrać tradycyjne tynki?
Zazwyczaj tynki cementowo-wapienne są nanoszone jednowarstwowo. Tylko niektóre z gotowych mieszanek układa się w dwóch warstwach. Pierwsza z nich to obrzutka grubości 3-4 mm, a druga to narzut grubości 8-15 mm. Tam, gdzie ścianę mają ozdabiać płytki ceramiczne, wystarczy jedna niewygładzona warstwa tynku.
Tynki tradycyjne, czyli cementowo-wapienne mogą zostać zastosowane przede wszystkim w miejscach suchych oraz tych, gdzie występuje zwiększona wilgotność powietrza (łazienki)- oraz w miejscach gdzie istnieje ryzyko uszkodzenia mechanicznego(garaże, korytarze, klatki schodowe). Gdy w obiekcie występują znaczne krzywizny powierzchni murowanych, to tynki klasyczne będą niezastąpione. Są one idealnym podłożem dla montażu wszelkiego rodzaju okładzin.
Trochę o tynku gipsowym.
Najchętniej wykorzystywanym współcześnie materiałem, który służy do tynkowania ścian od wewnątrz, jest bez wątpienia tynk gipsowy. Powszechnie funkcjonuje opinia, iż tego rodzaju tynki są przede wszystkim zdrowe oraz ekologiczne. Gips tworzyć ma przyjazny dla naszego organizmu mikroklimat, głównie poprzez pochłanianie i retencję nadmiaru wilgoci. W sytuacji, gdy w pokoju jest zbyt sucho- tynk oddaje skutecznie wilgoć.
W obiegowej opinii funkcjonuje przekonanie, iż tynki gipsowe są „cieplejsze” od klasycznych tynków cementowo-wapiennych. Współczynnik lambda, czyli wyznacznik przewodności cieplnej jest bardzo niski. Wiadomo z praktyki, iż im mniejszy ten współczynnik, tym lepiej. Dzięki wykorzystaniu tynków gipsowych można uzyskać naprawdę gładką powierzchnie ścian oraz sufitów i to bez potrzeby korzystania z dodatkowych gładzi. Pokryte tynkiem powierzchnie są wykańczane bezpośrednio za pomocą farby, czy też tapety. Tynki gipsowe mają biały kolor, co pozwala sporo zaoszczędzić w sytuacji, gdy chcemy się cieszyć jasnym pomieszczeniem.
Zwykły, biały gips nie jest jednak tak idealnym materiałem, jak chcielibyśmy tego oczekiwać. Ma też on swoje pewne charakterystyczne wady. Wyprodukowane w taki sposób tynki są o wiele mniej wytrzymałe mechanicznie od tych, dla których elementarnym spoidłem pozostaje cement. Brakuje im także odporności na wodę oraz obecność stałego zawilgocenia. Gdy z różnych przyczyn poziom wilgoci w pomieszczeniu podniesie się powyżej 80%, wtedy cała mieszanka gipsowa traci wytrzymałość. Zasadowe właściwości gipsu stanowią też czynnik, który sprzyja korozji wszelkich elementów, które się z nim stykają. Rdzewieją także wszelkiego rodzaju elementy konstrukcji stalowych, które wychodzą z ziemi, wkręty, czy też gwoździe- słowem to nie ocenia niczego.
Istnieje jeszcze jedna godna poruszenia kwestia. Gips- inaczej siarczan wapnia jest minerałem, który wydobywa się bezpośrednio z ziemi. Często można go też pozyskiwać na drodze odsiarczania fabrycznych spalin. Tak zwany gips nazywany jest także REA. Parametry fizykochemiczne tego gipsu absolutnie nie odbiegają od standardowego gipsu, który jest powszechnie wykorzystywany. Jego promieniotwórczość także jest wątpliwa, stąd nie warto wierzyć w plotki, które traktują na ten temat- nie mają one nic wspólnego z prawdą.
Tynki gipsowe zawierają także inne składniki, które zostały dodane w stosunkowo małych ilościach. Podstawowym składnikiem jest wapno, które stanowi mniej niż pięć procent całości suchej masy. Wypełniaczem w masie gipsowej jest drobny piasek kwarcowy- stanowi on tak zwany szkielet ziarnowy tynku. Dzięki niemu mieszanie i nanoszenie zaprawy jest o wiele prostsze. Gdyby poddać analizie cały skład chemiczny, to moglibyśmy także odkryć inne domieszki, które odpowiadają za czas wiązania, urabialność, czy też plastyczność.
W jakich pomieszczeniach sprawdzi się tynk gipsowy?
Nie istnieją żadne specjalne ograniczenia dla stosowania tynku gipsowego. Wielu ludzi zastanawiało się, czy tego typu mieszanka może być także wykorzystywana w łazienkach. Jak najbardziej tak! Należy jedynie zadbać o to, aby wilgotność powietrza w pomieszczeniu nie przekraczała 70% i nie będzie miała charakteru ciągłego. Tynk gipsowy prowadzi szybką wymianę wilgoci, o czym także trzeba uważnie pamiętać- szczególnie gdy powietrze robi się bardziej suche.
Nie powinniśmy stosować tynków gipsowych tam, gdzie będzie istniało duże narażenie na wszelkiego rodzaju uszkodzenia mechaniczne- garaże, warsztaty itd.- to wszystko odpada. Tutaj lepiej sprawdzi się brzydszy, acz trwalszy tradycyjny tynk.
Jak nakładamy tynki gipsowe?
Tynk gipsowy nanosi się bardzo szybko. Jedna warstwa grubości 3,5cm wystarczy na sto pięćdziesiąt metrów kwadratowych powierzchni. Rozrobiona masa jest nanoszona ręcznie, albo z wykorzystaniem odpowiednich maszyn. Następnie wszystko się wygładza specjalną łatą aluminiową. Gdy tynk delikatnie związane, następnie wyrównuje się go łatą, potem skrapia wodą oraz zaciera gąbką nierówności, które mogły naturalnie wystąpić. Gdy już te etapy będą zakończone, wygładza się go za pomocą pacy metalowej.
Tynkowanie ścian z użyciem gipsowej zaprawy daje naprawdę świetne efekty, które najlepiej manifestują się przez elegancką i gładką ścianę. Tynki tego typu muszą być jednak pomalowane. Można śmiało korzystać z różnych farb- odpadają jedynie wapienne, które są u nas bardzo rzadkie. Gips powinien być zagruntowany przed malowaniem. Jeśli nie chcemy gładkości, to możemy fakturować tynk gipsowy.